– Hey hallo Ewout, hoe gaat het!
– Hallo, goed, dank je wel. Mag ik vragen wie je bent?
– O, ja, natuurlijk. Ik ben Bill en ik werk voor interim bureau Spiffy.
– Hallo Bill.
– Ja, je zal wel denken: waarvoor belt hij? Nou, ik denk dat ik een héél interessante interim job voor je heb. Het is voor 4 maanden, maar de kans dat je daarna verlenging krijgt, is erg groot. We hebben een andere interim manager zitten bij dezelfde klant – en die zit er al 2 jaar! Mooi hè? (hahaha)
– Dat is mooi hoor. Okay, wat is de functie precies Bill?
– Ja, dat is wat vaag – hahahaha – maar het is goed als je ervaring hebt met website design en apps maken. En het zou goed uitkomen als je ervaring hebt met het aansturen en motiveren van mensen.
– Bill, heb mijn gegevens op LinkedIn bekeken?
– O, ja – nu je het zegt……die heb ik hier, wacht even…. O ja, je hebt tot 1 mei gewerkt bij A-merk ZYX, dat klopt toch?
– Ja, dat klopt. Op mijn LinkedIn-profiel kan je ook lezen dat ik al meer dan 10 jaar ervaring heb met het managen van teams. En 8 jaar als interim manager. Dus dat aansturen gaat wel lukken.
– Heb je meer informatie over de opdracht, zoals in welke branche je klant werkt ?
– Nee, niet precies, maar het is wel in de buurt van Amsterdam. Woon je dichtbij Amsterdam?
– Ja, dat staat ook op LinkedIn en mijn website: ik woon in Vreeland, dat ligt ongeveer 20 minuten rijden van het centrum van Amsterdam af.
– O, okay. Nou, ik zie dat deze functie echt helemaal bij je past! Dus zal je wel geïnteresseerd zijn wat het uurtarief is.
(stilte)
– Wat is je normale uurtarief Ewout?
– Tussen de 125 en 140 euro Bill, afhankelijk hoe interessant de opdracht is en zaken als lengte van de opdracht, branche, bedrijf, afstand, de relatie die ik met een interim bureau heb, etc. .
– O. Tjee…mmmhh…hoever kan je zakken met dat uurtarief?
– Zullen we het eerst over de opdracht hebben, Bill? Die is nu nog voor mij nog te onduidelijk om meteen over tarieven te gaan praten.
– O. Okay. Het uurtarief dat ik je kan aanbieden is namelijk net onder de 100 euro.
– Dan kan ik er kort over zijn: dan gaat het niet door.
– Ja, dat is jammer, hahahaha. Ik dacht al dat je misschien te zwaar voor de functie zou zijn. Maar je kan het altijd proberen, hè? Ik zou er graag iets aan doen, maar je begrijpt: dit is wat de klant wil betalen en de klant is koning, natuurlijk!
– Ja en ik begrijp dat je je klant hierover niet adviseert.
– Okay, jammer – kan gebeuren! Hey, maar als je iemand anders kent die jouw ervaring heeft, maar een lager uurtarief, kan je die naam dan aan mij mailen? Dan ga ik kijken of die deze functie kan invullen. Dan helpen we elkaar toch een beetje? Ewout? Ewout?
– Dag Bill.
4 reacties
Tony
*Wauw* Ik krijg gewoon plaatsvervangende schaamte gevoelens.. Hoor het nog super vaak als ik op zoek ben voor grote klanten. De preferred supplier lijsten zijn over het algemeen vrij breed binnen corporate 500 (met veel onderaannemers via de brainnet’s van deze wereld). ZZP-ers zijn zelfs vaker verbaasd dan niet, als ik open praat over de klant.
Ben hier misschien vrij hard in qua mening, heb gewerkt voor een typische bovengenoemde organisatie en een grote beursgenoteerde detacheerder. Dus ken beide vormen van arbeidsbemiddeling goed. Ik zou het volgende statement maken:
Eigenlijk gelijk afkappen die gasten, als zij er aan werken kan je er donder op zeggen dat wat (grotere) serieuze organisaties er ook aan werken. Ze zitten in de euro-tjes business en hebben weinig behoefte om klanten en kandidaten te helpen oid., wat is dan de toegevoegde waarde van een bureau? Op die wijze zouden ze niet voor ieder gewerkt uur betaald moeten worden, maar alleen een finders fee van € 500,- oid. Dan zijn klant en kandidaat er ook gelijk weer vanaf. Dit heeft weinig te maken met het opbouwen van een netwerk, database of bieden van consultancy door het in vaste dienst hebben van specialisten.
Wat is jullie mening hierin? Ben benieuwd!
– MrGusto
Ewout Wolff
Ha Tony/Mr Gusto. Leuk dat je reageert. Ja, je hebt natuurlijk gelijk: voor werk als bovenstaand moet niemand gaan betalen, hooguit de aanbreng fee. Maar de realiteit is: het werkt nog steeds, want mensen willen werken. En hebben vaak niet door hoe hoog hun tarief eigenlijk zou moeten zijn. En dus accepteren ze te makkelijk een tarief, omdat ze werkelijk denken dat de opdrachtgever niet meer wil betalen.
Ik heb een keer een goede opdrachtgever meegemaakt, die hoorde hoeveel ik uiteindelijk kreeg van het uutarief dat hij betaalde. Boos belde hij onmiddellijk het bureau op waarmee ik werkte en eiste dat ze mij geld terug gingen geven (en aldus geschiedde). Maar hij was de uitzondering.
Maar wie verbiedt het dit soort bureautjes te werken? Niet de opdrachtgevers: zij zijn hiervan niet bewust (ik was er zelf ook zo een) of hebben niet door dat de rekening aan de freelancer geserveerd wordt. Niet de goede intermediairs: die hebben het al moeilijk genoeg om het hoofd boven water te houden en om loyaliteit te krijgen van hun opdrachtgevers. En zelfs niet van de freelancers: in de afgelopen jaren was je blij als je een opdracht had – laat staan een goede opdracht – laat staan een goede opdracht die redelijk werd betaald.
Of ben ik nu te pessimistisch? Graag hoor ik wat hier tegen gedaan kan worden!
Christine
Ik wordt vaak gebeld door intermediair bureaus, sommige met wie ik wel ’s gewerkt heb, meestal niet. Vaak blijkt uit het gesprek al snel dat ze de “vacature” via freelance.nl hebben. Dan weet ik dat er snel nog een paar bellen over dezelfde “klant”. Ze zeggen dat het gaat om een bestaande klant van ze, maar daar twijfel ik sterk aan. Wel zijn ze erg gespitst op geheimhouding.
Wat ik heel erg vind is dat de overheid dit soort bureaus in de kaart speelt: bedrijven zijn bang voor ketenaansprakelijkheid, VARs en het inhuren van freelancers, en werken dan liever via een vaag bureautje. Dat kost klant en/of mij 20 euro per uur.
Wat ook vervelend is, is dat zo’n bureau als ik al lang aan het werk ben bij een klant, met een contract komt met onacceptabel concurrentiebeding. Dat teken ik niet, maar dan betalen ze ook niet.
Ewout Wolff
Christine, het zou bijna geestig zijn, als het niet zo triest was. Ja, wat je beschrijft herken ik ook. Ik weet dat er sites bestaan (naast freelance.nl) specifiek voor intermediairs. En dat steeds minder opdrachtgevers exclusiviteit geven aan een interim bureau. Dan is het dus: wie als eerste een opdracht ziet en dan als een razende (goede) kandidaten aanbiedt, die wint. En die geheimhouding is om te voorkomen dat je zelf op de functie gaat Googlen en direct contact opneemt met de opdrachtgever. Want: fee weg.
De ontwikkeling door de overheid? Ik zie een paar reacties: ja, meer intermediairs/intermediair sites. Maar vergeet ook niet de vaste bureaus en de inkoop-sites (Achmea, AbnAmro, Rabo hebben deze) die proberen te helpen met desintermediatie.
Contracten: Kleine war story: ik heb een keer een interim bureau gehad, dat mij een contract aanbood dat zo vol met onzin stond: mijn aansprakelijkheid was gigantisch, ik zou een concurrentiebeding van 2 jaar krijgen voor een heel concern (dat massaal groot was) en zij mochten mij ieder moment opzeggen, maar omgekeerd niet.
Nu ben ik ooit jurist geweest, dus weigerde ik. Ze boden mij aan dat ik dan zelf (!!) een voorstel kon doen hoe het contract er uit moest zien. Dit is voor 98% hoe het contract geworden is. #EchtGebeurd.