Het begin: opwinding!
Een nieuwe website maken: ja, wat een goed idee ! Iedereen in de marketing afdeling wordt opgewonden: echt waar ? Is er dan budget voor? Zou het echt? Maar dan kunnen we eindelijk al die fouten herstellen, waar eerder geen tijd voor was ! Die stomme kleuren ! En die navigatie kan anders. Weet je wat ? We maken helemaal opnieuw !!
Enthousiasme trekt door het bedrijf heen.
bron: www.oatmeal.com
Een enorm goede webdesigner komt binnen. Hij blij, het bedrijf blij : we worden eindelijk een beetje 2.0, verdikke. De designer luistert goed naar de marketeers, onderwerpt de marketing manager aan goede en lastige vragen. Na goed nadenken met een diepe frons in het voorhoofd komt het verlossende woord : hij gaat een briljant design opleveren. Adrenaline golft door de marketing afdeling – het is het begin van wat moois. De marketing manager loopt met een grote grijns door de gangen en wordt bewonderd door zijn marketeers – hoe heeft hij het geflikt om dit voor elkaar te krijgen?
Het midden : er zijn toch nog wat vraagjes…
Het lastigste deel : het bedrijf en het bureau blijken elkaar toch niet zo goed te begrijpen. Het management van het bedrijf heeft nu ook een eigen mening over het nieuwe website design. En de afdeling Sales. ICT waarschuwt dat het CMS niet alles aankan. De idylle begint te schuiven. Dat is niet altijd verkeerd – de realiteit van het bedrijf moet je natuurlijk altijd in de gaten houden. Maar het kan ook verkeerd gaan – dan is het risico aanwezig dat er een uitglijder gemaakt wordt. Het doel van het nieuwe design wordt vergeten en het belang van een mening, persoon of afdeling gaat overheersen.
Het lastigste van deze fase is dat er weinig houvast is voor de aanwezigen: er is geen wetenschap of onderzoek waardoor blijkt dat die kleur blauw met die font en die navigatie wel/niet beter is dan iets anders. Dus is ineens iedereen expert en komen de onderbuikgevoelens op tafel. Subjectieve ideeën schieten ineens door het project heen. Plotselinge ingevingen worden dan ineens de kern van de campagne, zeker als een belangrijke leidinggevende haar of zijn volle gewicht achter een idee zet. En als dat niet gebeurt, dan bestaat er door de lawine van informatie het gevaar dat iedereen vergeet wat ook alweer de kern van het oorspronkelijke idee en doel was. (eerder gaf ik hier al een leuk voorbeeld van)
Het einde : Het resultaat
We spoelen vooruit naar het einde. Usability onderzoeken of tests van campagne ideeën kan je doen. Regelmatig met belangrijke resultaten : je weet of iets gaat werken of niet. Voordat je er een heel business proces of hele campagne aan op hangt. Het zou standaard onderdeel moeten zijn van elk (creatief) proces. Al was het maar om te checken dat er toch niet teveel nadruk is gekomen op een onderbuik gevoel, dat contraproductief kan zijn. Anders krijg je resultaten zoals hieronder. (check ook de site Oatmeal : het geeft het bovenstaande proces gaaf weer.)
