De feestdagen breken aan en voorzichtig vallen al de eerste kaarten in de bus. En in je inbox.
En dat is jammer.
Ik weet wat je denkt: dat klinkt ondankbaar.
Zo is het niet bedoeld. Ik waardeer net als ieder ander dat mensen überhaupt moeite voor je doen. Zelfs in een wereld vol social media is het fijn, als iemand de moeite neemt om aan je te denken: buiten is het guur, er waait een recessie en iedere opsteker die we krijgen, kan je erg goed gebruiken.
Maar een kerstgroet via de mail heeft een aantal problemen:
We klikken mail weg.
Email krijgen was ooit een grote verrassing en genoegen, te vergelijken met een kaart of brief vroeger.
Maar tegenwoordig voelt het meer alsof je een hamster bent die zijn rondjes moet draaien in de draaimolen. En de molen gaat maar door – op naar de volgende mail.
Het is niet blijvend.
Zelfs al krijg je de allerliefste kerstkaart in de wereld, de kans dat je hem langer dan 1 minuut bekijkt is gewoon erg klein. Mijn vader van 85 print ze uit, maar de meeste mensen zullen naar je kaart kijken, een leuk gevoel bij hebben en daarna doorgaan met de draaimolen. Jammer van alle moeite die je hebt genomen.
Het is weinig persoonlijk.
Mensen zijn gewend aan email, aan nieuwsbrieven en ecards. Je vult je tekst in, download een adressenbestand en gaan. Wat je juist bedoelde als een gemeend persoonlijke wens (“ik wil je zo graag weer zien – in 2013”) voelt minder sterk aan.
Beter is als je het persoonlijk kan maken: dus tekst die niet algemeen is als: “prettige feestdagen”, beter is: “Hai Peter, hoop dat je snel uit het gips bent – tot die tijd: geniet met Ellen en je mooie kinderen van de feestdagen” – zoiets.
Bij sommige email services kan je een handschrift nadoen, maar eerlijk gezegd: ik heb dat nooit als echt persoonlijk gezien.
Het voelt te gemakkelijk.
Het idee van een kerstkaart is een persoonlijke wens. Waarvan je hoopt dat de ontvanger gelooft dat je het echt meent. Heb je ooit wel eens een tekening gekregen van je kind? Het zag er waarschijnlijk niet uit, maar je wist dat hij of zij er enorm zijn best op had gedaan – hoe groot is de kans dat je die tekening nog hebt: behoorlijk groot, neem ik aan.
Hetzelfde geldt voor een kerstgroet. Als je kan zien dat iemand stinkend zijn best heeft gedaan om op een bijzondere manier aan jou te denken, dan komt de boodschap aan.
Maar als de boodschap zo algemeen is dat hij naar 1000 anderen gestuurd is, wat bereik je dan? Je boodschap kan zelfs het omgekeerde bereiken: je kennissen halen hun schouders op. (ouch)
Ik kan mij voorstellen dat je tot nu toe denkt: “okay, dat volg ik, maar heb je mijn adressenbestand wel eens gezien?!?“.
Ja, dat gevoel herken ik: je kan nu al je mail contacten zo makkelijk opslaan, dat alleen al de letter A nooit in het het adresboek van mijn moeder zou passen. En hoe moeilijk is het om een adres te krijgen? Had ik 10 jaar geleden alleen email adressen van de meeste mensen, tegenwoordig bestaat mijn bestand voor 55% uit Twitter namen en websites. En dan postadressen vinden?!?
<zucht>
Maar wacht even. Even terug naar de reden waarom je dit wil doen:
Je wil je echt goede relaties, vrienden, klanten Het Beste Wensen.
Hoeveel zijn dat er? 15, 50 of 100?
Kom op: zeker internet koningen en -koninginnen moeten dat kunnen: gebruik Google waarvoor hij goed is en dat zijn zelfs de email adressen van 100 mensen nog wel te achterhalen. En zo niet? Schrijf dan eenmalig een mail naar je echte vrienden en vraag om hun postadres.
Ja, als je dat medio December doet, dan weet natuurlijk iedereen waarvoor het bedoeld is. Okay, dus die verrassing is er wel een beetje af.
Maar heimelijk? Vind iedereen het erg leuk dat je het vraagt! – ze gaan zich verheugen waar jij mee gaat komen. En hoe vaak vraagt iemand tegenwoordig nog om je postadres? Maak je geen zorgen: dat komt helemaal goed.
(Nog een tip: je kan natuurlijk ook 50 mensen bellen voor het adres. Wees dan niet verbaasd als het telefoongesprek al een hele leuke manier is om mensen een mooie feesttijd te wensen).
Dat is het mooie van de nieuwe media: een groot deel van communicatie gaat veel makkelijker, maar werkelijke aandacht valt niet te automatiseren.
