Seth Godin is een vreemde vogel. Een paarse koe. Een gehaktbal a la Sundae.
Hij is ook een van mijn helden op marketinggebied. Niet zozeer om wat hij zegt – dat is vaak al redelijk bekend. Maar vooral de manier waarop hij het zegt.
Neem de “Purple Cow”, wat hij alle bedrijven toewenst te worden: hij vertelt over een vakantie in Frankrijk, waar hij en zijn gezin langs weiland na weiland met Franse koeien rijden. In het begin waren ze dolenthousiast om die te zien, maar na een tijdje werden ze saai:”alweer een koe”. Maar zouden ze een Paarse Koe gezien hebben – hoe interessant zou dat dan zijn?
Anderen hebben het over:”differentieer”, “val op”, “heb meer USP’s” – maar die boeien niet. Daarbij valt je geest in slaap, want die heeft dit soort management-speak al te vaak gehoord. Seth is de Paarse Koe: je geest wordt ineens wakker als hij iets beschrijft.
Daarom de bijgevoegde link naar een PDF/Presentatie van hem (hij houdt namelijk niet van Powerpoint). Hij was uitgenodigd door de platenindustrie en hield daar een verhaal, wat ik je niet wilde onthouden.
Het is zo’n eenvoudig, positief verhaal!
Het druipt van de liefde van Godin voor platen, artiesten en muziek dat je vergeet dat hij in korte tijd een vergane tijd schetst met het businessmodel van een hele industrie. En waarom de tijden zijn veranderd en waarom dus de industrie mee moet. En het mooiste: hij geeft ook aan wat het nieuwe businessmodel zal worden. En waarom hij daarom heeel erg graag klant blijft van deze branche.
Elke industrie zou eigenlijk zo’n verhaal moeten krijgen. (iemand zin in een wedstrijdje om dit te doen?)
4 reacties
Jacques
“Elke industrie zou eigenlijk zo’n verhaal moeten krijgen. (iemand zin in een wedstrijdje om dit te doen?…)”
Ja! (maar dus even niet voor Avero :-))
Ewout Wolff.
Okay, maar welke INDUSTRIE dan wel? ;-D
Jacques
Ok – uiteraard weet jij het meeste van jouw industrie – regelmatig proberen ze die op te leuken – frisse kleuren, opvallende reklames – feit blijft dat ze een niet zo interessant produkt moeten zien te slijten. En het dus nogal geforceerd over komt – het blijft immers een of andere verzekeringskolos. Het wordt dus geen paarse koe, maar hooguit een bruin kalfje met paarse horentjes.
Grootste uitdaging blijft echter dat klanten als mensen willen worden behandeld – uitleg, helderheid, een mens op de helpdesk. Maar vooral, dat de verzekeringsmaatschappij uitkeert – niet alleen ‘vlot’, maar ook zonder ‘kleine lettertjes’, dagwaardes etc. – ik begrijp dat ze op die manier geld (moeten) verdienen, maar het blijft toch opmerkelijk dat je 10 of 15 jaar lang premie betaalt over de aankoop-\nieuwwaarde van je auto, maar dat de dagwaarde dan opeens de schrootprijs is? Terwijl elk jaar de premie, in het gunstigste geval, gelijk blijft…
Het blijkt een lukratieve handel: de marmeren kantoorpanden schieten de grond uit, overal hebben de verzekeringsmaatschappijen (aandelen-)belangen in. Daarnaast worden er kapitalen uitgegeven aan marketing – alleen maar om een imago op te bouwen – terwijl ik dat geld dus liever zou besteden aan klantenservice. En uitbetalingen.
Daarmee ben je dan direkt de paarse koe. En daar doen mensen graag zaken mee – dat hoef je dan niet eens te adverteren – dan blijkt mond-tot-mond veel effektiever.
In het kort, in jouw situatie: het produkt kun je nauwelijks leuker, mooier of interessanter maken. Het imago van de meeste maatschappijen poets je ook niet zo maar even op met trendy en kekke marketing. Dus, het enige dat overblijft is jezelf, als bedrijf, transformeren. Van binnenuit. Richting klant. En dus niet kosmetisch.
Dat vergt ballen. Maar zoals we allemaal weten: paarse stieren hebben ballen.
Ewout Wolff.
Hum.
Hoe reageer ik hier goed op? ;-D
Verzekeringen begon ooit als een stel burgers die de handen in elkaar sloegen: ze kenden elkaar en konden samen meer kapitaal bij elkaar brengen om schade en ongelukken op te vangen. Een pure community-dienst.
In de jaren daarna bleek dat dit onderlinge vertrouwen steeds meer oprekbaar. Daarom is het nu mogelijk om mensen te verzekeren, die aan de andere kant van de wereld wonen, zonder dat dit onmiddellijk problemen oplevert.
Maar de afstand tussen de deelnemers aan de verzekeraar is wel enorm groot geworden. De klachten over verzekeraars klinken bijna hetzelfde als over de overheid: men doet misschien wel goede dingen, maar het voelt niet goed meer door de afstand, door het gebrek aan transparantie en accountability.
Wat is de volgende beweging van verzekeraars? Misschien is de weg terug een goede: het is nu weer mogelijk om in een online community gelijkgestemden te vinden, waarmee financiële diensten gedeeld kunnen worden. Met goede transparantie, helderheid wie wel en wie niet meedoen en accountability.
Aardige voorbeelden: Kiva.org en Boober.nl. Onderlinge verzekeraars bestaan nog steeds, maar ik verwacht dat sociale netwerken of online communnities ooit de stap naar verzekeringen zullen maken. Misschien gecombineerd met een uitkering in natura in diensten of producten van de andere Hyvers ;-D