Marketing in a Flat World (3) – Jan Kriekels

Jan Kriekels was voor mij onbekend.

In het programma stond dat hij directeur was van Jaga, een fabriek voor radiatoren. Hoe saai ging dit verhaal wel wordem ? In het programma werd aangekondigd dat Jan iets met creativiteit had. Creativiteit en radiatoren ? Dat was spannend.

Hij had de houding en het uiterlijk van een kunstenaar. Samengeknepen ogen, gel in het achterovergekamde halflange haar, laarzen en een bewust provocerende houding. Iets wat hem in het Blog van Germaine niet in dank werd afgenomen.

Jan vertelde dat hij radiatoren probeerde te maken met het Cradle-to-Cradle idee als doel. (De centrale gedachte van de cradle to cradle (wieg tot wieg) filosofie, is dat alle gebruikte materialen na hun leven in het ene product, nuttig kunnen worden ingezet in een ander product. Bron:Wikipedia.org).

Hij provoceerde het publiek door te zeggen: “Jullie zijn slakken die jullie huisje verloren zijn”. Wij vraten de natuur op, dumpten ons afval en bekommerden ons niet om de natuur.

Hier scoorde hij een paar hele vette punten in een stille zaal: want vanaf het binnenkomen op dag 1 word je overstelpt met tassen, goodies, gratis try-outs en nog veel meer. De Huishoudbeurs leek even in België te zijn aangekomen.

Gevolg: een redelijk beschamend gezicht: marketeers die 87% van de meuk die hen is aangeboden uit tassen halen en in de al overvolle vuilnisbakken dumpen. Een dame die probeerde haar tassen naar haar hotel te nemen, moest geholpen worden – haar rug kon het gewicht niet aan.

In een meer positief deel van zijn verhaal riep Kriekels op om meer creatief te zijn, om futurologen in dienst te nemen. Om in de leerschool te gaan bij echte kunstenaars.
Dat hij daarbij graag zichzelf op de borst sloeg en zijn bedrijf als lichtend voorbeeld omhoog hield: dat moesten we maar op de koop toe nemen.

Maar ik moet toegeven: ondanks zijn overduidelijke arrogantie: de man praatte niet alleen over iets, hij deed er ook iets aan : zo zagen we hem een nieuwe fabriekshal openen met een creatieve show met een propeller op zijn rug; hadden zijn medewerkers met chocolade-maitiers flink wat creatieve combinaties gemaakt en het (in mijn ogen) mooiste : hij liet een korte film zien van the making of “Uchronia” op het “Burning Man”-festival.

Mocht je dit laatste niet kennen: een bijeenkomst eens per jaar ergens midden in de Amerikaanse woestijn. Hier komen malloten, idioten, kortom: creatieven bij elkaar. Almost anything goes, maar: Creativiteit is het belangrijkste. Apotheose: op het einde wordt alles verbrand.

Het lastige bij zijn verhaal was wel dat Jan flink strooide met kreten, concepten en ideeen die niet eenvoudig te begrijpen waren. Het houten beeld in de Burning Man-film heette “Uchronia” en was het symbool van een opgerichte creatieve community, vol idealisme en moelijke te begrijpen woorden.

Dat zelfs het creatieve volk bij Burning Man het wat te ver ging bleek wel: Het Uchronia was al snel omgedoopt tot “The Belgian Waffle”

Ook het publiek in de zaal verging hetzelfde- bewondering voor zijn zelfvertrouwen en dadendrang, schaamtevol voor het eigen weinig Cradle-to-cradle gedrag en hopeloos zoekend naar de toepasbaarheid van het verhaal van Jan op de eigen praktijk.

Toch: inspireerde dit verhaal mij meer dan het zoveelste standaard Powerpoint-verhaal. Creativiteit laat zich niet gemakkelijk vangen in woorden. Dat Kriekels serieus bezig is met creativiteit in een zo oncreatieve industrie als radiatoren: het siert hem en biedt inspiratie voor ons.