Ik zie het overal om mij heen :alles wordt steeds kleiner, korter.
Emails worden steeds meer kattebelletjes, in plaats van digitale brieven met een kop en staart.
Sites werden Blogs werden nu Twitters. Telefoongesprekken werden SMSjes werden alerts. Kranten werden nieuwssites werden Nieuwsbrieven werden RSS feeds voor je Google Reader.
De berichten worden korter, ze komen sneller naar je toe dan de informatie vroeger en dit geeft je de mogelijkheid om dingen te doen, terwijl de informatie over andere dingen ertussen door komt.
Dus ik kan nu autorijden, terwijl ik de files en flitsers check op het LCD-schermpje van mijn radio, en daarna mijn voicemail en SMSjes op mijn GSM. Mijn afspraken en mails op mijn PDA en de route op mijn TomTom. Binnen 10 minuten of tegelijkertijd.
Korter, sneller en tussendoor. Ideaal.
Op mijn laptop maak ik werk voor mijn klanten, terwijl NU.nl klaar staat voor mijn nieuwsbehoefte en Google Chat zinnetjes van vrienden of bekenden tussen alles door roept. En mijn koptelefoontjes vertellen mij over de laatste podcasts uit Engeland, Nederland en de Verenigde Staten. Ik ben op de hoogte, van het meest belangrijke tot de grootste onzin-dwars door elkaar.
Kort, snel en tussendoor. Grenzeloos.
Een voor een bezwijken alle media en alle vormen van informatie via die media aan dit trio, net zolang tot de gigantische brei met informatie opgedeeld is in mini-partjes. En die kleine stukjes informatie kruipen daardoor steeds makkelijker in je leven. Net zolang tot je leven met die informatie fragmenteert in staccato-stukjes.
Gisteren las ik mijn dochters voor uit de Negerhut van Oom Tom. Geen gemakkelijke kost voor jonge dametjes. Mijn telefoon trilde en in een reflex bekeek ik het SMS-je.
Ik weet niet wat het was, maar ik voelde daarna dat er iets gebeurd was. Ik keek op om twee fronsjes te zien. Ik bespaar je het korte familie-conflict, maar de twee dames maakten duidelijk : zij wensten geen gefragmenteerde, maar een complete papa, die heel zijn aandacht besteedde aan maar een ding : hen.
Het digitale leven kent dus nog wel degelijk grenzen.
En ik vermoed dat we de komende jaren wel meer grenzen gaan ontdekken : het aantal gelegenheden breidt al uit, waar je je GSM moet uit zetten.
Wees niet verbaasd als je binnenkort ergens verzocht wordt om niet te SMS-en of te mailen.
Ook niet tussendoor.
