Ooit begon een revolutie : je hoefde geen brief meer uit te printen en te versturen, nee : je mailde hem naar je collega. Daarna werd het nog simpeler : je kon mailen naar iedereen, ook buiten je bedrijf. Wat een uitvinding was dat !
Die mails waren eerst zo serieus als een notitie, een vergaderstuk. Ze waren meestal langer dan je beeldscherm. Ze hadden een begin, een midden en een eind. De mailer wilde graag een besluit of een actie van je en daar eindigde de mail dan ook mee.
Deze oerperiode van email was als een pasgeboren baby : het resultaat van een groot verlangen, puur en maagdelijk.
En toen was email ineens populair. Mailers werden frivoler met benutting van de mogelijkheden van email, zoals : links, filmjes en rare plaatjes als attachment.
Zelfs spammers en virus-makers gingen er moeite voor doen. Irritatie was het gevolg en de geboorte van anti-spam en anti-virus software.
Maar de inhoud van de ontvangen mails was nog leesbaar. De puberteit van mail was duidelijk aangebroken, vol ongein, verkenning van nieuwe mogelijkheden en de daarbij horende puisten.
Lastig werd het daarna : mensen schreven steeds meer emails, zowel zakelijk als persoonlijk. De inhoud is korter en bondiger en veelal gericht op actie. Een goede ontwikkeling, al was het maar voor het leesgemak. Lastiger is dat de schrijvers verwachten dat je daar stante pede op reageert. Mail is duidelijk volwassen geworden – efficient en effectief.
De nieuwste ontwikkeling luidt een nieuw tijdperk in : ik krijg steeds meer emails die geen kop of staart meer hebben en ze worden naar gemiddeld 15 mensen tegelijkertijd gestuurd. Het begin is een korte vraag en daarna volgt een stortvloed aan reacties en tegenreacties. (“reply to all”)
Vroeger constateerde iedereen dat zoiets gekkenwerk was, want dat zou betekenen dat je permanent je email in de gaten moest houden. Een normale vergadering werd belegd.
Nu wordt effectief een online vergadering gehouden via de mail. Maar wel een erg chaotische, waarbij je erg goed in de gaten moet houden wie wat zegt. En een die over een periode van een paar dagen kan worden gehouden, met prive-email gesprekken in de kantlijn, die in-en uit de discussie komen. Het allergste zijn het soort “discussies” die geen eind hebben.
Dus die discussie doen we nog eens dunnetjes over bij de eerste de beste vergadering, aargh !
Hier eindigt het leven van email – uitgewerkt als nuttig communicatiemiddel, ongelezen door steeds meer mensen, bijna niet meer te onderscheiden van spam-mail…gevolgd door discussiefora binnen bedrijven. Om te vullen tijdens saaie vergaderingen ;D
