Regelmatig kom ik het verhaal tegen van Tim Berners-Lee, de vader van het moderne internet. Hij zou, uit frustratie over het moeilijke uitwisselen van informatie binnen CERN, een memo hebben geschreven om dit te verhelpen. Wat het begin van het internet bleek te zijn.
Maar je ziet het memo nooit ! Daarom het maar eens opgezocht. En het bestaat nog, hoewel in verschillende vormen. Je kan het vinden in de archieven van CERN : http://info.cern.ch/Proposal.html.
Wat valt hieraan op ?
Je zou mij dit document 1000 keer kunnen laten lezen en nog zou ik het internet er niet mee hebben verbonden. Het is verder tamelijk vaag en algemeen. De baas van Berners-Lee op dat moment, Mike Sendall, heeft er op geschreven “Vague, but exciting” (!).
Wat mij verder opvalt is dat het oorspronkelijke stuk is geschreven op een Mac (voor de afficionados) en wat ik niet wist: Berners-Lee vertelt dat hij in 1980 een eigen software programma heeft geschreven om zijn informatie te structureren. Toen hij bij CERN ging werken miste hij dit programma en begon hij het voor zichzelf te gebruiken. Omdat hij merkte dat meer mensen het nuttig vonden, stelt hij voor om het zo te maken, dat het over verschillende operating systems (Mac, Windows e.d.) te gebruiken is.
Een ander opvallend detail: hij merkt op dat “Discussions on Hypertext have sometimes tackled the problem of copyright enforcement and data security. These are of secondary importance at CERN, where information exchange is still more important than secrecy.”. Twintig jaar later en we zitten nog steeds vast aan dit probleempje.
Er zijn nog meer opvallende zaken te vinden in dit kleine document, maar dat is minder boeiend voor de lezer van dit blog. Een wil ik je toch niet onthouden. Om uit te leggen hoe het systeem zou werken zegt hij dit: “To find information, one progressed via the links from one sheet to another, rather like in the old computer game “adventure”.
Mocht ooit iemand het idee hebben dat computerspelletjes niet serieus zijn: wijs haar of hem dan op deze regel: het blijkt dus dat een computer spel een belangrijke rol heeft gespeeld bij het begin van het internet. Games zijn dus vanaf nu officieel serieus 😉
2 reacties
Angelo
Mooi he, dat een spelletje tot zoiets kan leiden. Gebeurt vaker: het idee achter force feedback technologie (het stuurtje dat tegendruk geeft in race spelletjes) wordt nu onder andere gebruikt om medisch personeel te leren omgaan met de weerstand van weefsel bij bijvoorbeeld het inbrengen van een catheter.
Overigens: de memo is de basis van het ‘world wide web’, niet van het internet – de eerste memos daarover verschenen al in 1961 (L. Kleinrock, “Information Flow in Large Communication Nets”, RLE Quarterly Progress Report, July 1961.)
Ewout
Hai Angelo,
Ja, spelletjes zijn mooi. Nog heel even en we gaan erkennen dat dit toch eigenlijk achter de leukste innovaties zit: een probleem aanpakken als een spelletje. Of een spelletje zien als inspiratie voor een oplossing. Geen idee hoe vaak ik management discussies heb gespiegeld aan een situatie op een voetbalveld… 😉
World Wide Web : uiteraard, klopt als een bus. Ik merk dat ik ze al teveel door elkaar haal. Maar het zijn twee verschillende concepten.