Vroeger – toen werk naast je huis lag
Daar werkte je, net als je vader, je moeder en de rest van de familie. O, opa en oma en tantes en ooms ook. Iedereen kende elkaar. Het was niet echt duidelijk waar je bedrijf begon en privé eindigde – of andersom. Werk was net zo’n hoeksteen van het leven als verjaardagspartijen en kerstdiners. Het was zelfs mogelijk om erom te lachen.
Later – Ging je naar je werk
Met de auto of de trein of de fiets, als je mazzel had. Je ouders hadden nog nooit gezien waar je werkte. – eigenlijk niemand van je familie. En dat was goed: kantoor en een pak was voor je baan, thuisgekomen deed je andere kleren aan. Dat was duidelijk. Hoewel je wel steeds vaker ’s avonds na het eten je laptop opensloeg.
Je kent de mensen van je afdeling, maar niet echt goed: er is meestal maar een dun wandje voor nodig om niet meer te weten wie die mensen zijn. Werk was wel belangrijk: je verdiende je geld ermee, zodat je leuke dingen kon doen na het werk.
Nu – mag je niet meer naar kantoor
Ook word je vriendelijk verzocht om je ouders (als ze nog leven) maar niet meer te bezoeken – of hooguit met één persoon tegelijk. Je maakt je daarom steeds meer zorgen over hen en belt ze vaker, schrijft ze een brief of Facetimet ze. Je kinderen weten niet meer of je er bent als privé persoon of iemand aan het werk.
Ja, werk is belangrijk – het is fijn dat je het nog hebt. Maar je hoopt dat het meer kan gaan zijn dan alleen een bron van inkomsten. Je verlangt ook weer en meer contact met je collega’s. Waarom begrijp je niet helemaal, maar alles is beter dan helemaal niemand meer zien, behalve aan de andere kant van het scherm in een van de vele, vierkante blokjes.
Straks – ben je er weer
Maar je weet niet meer hoe vaak je naar kantoor toe wil. Je gaat liever op bezoek bij je ouders, vrienden en kennissen. Je baas geeft duidelijke hints over 100% terugkeer, maar je hebt al online gesolliciteerd bij een nieuw bedrijf, dat teamuitjes en jouw plezier in je werk bijna net zo belangrijk vindt als de resultaten die je behaalt. Het vooruitzicht om bij de wekelijkse borrel met je collega’s te zijn, trekt je. Thuis heb je alle aandacht voor je gezin en familie.
